Susuyordum kömür karasý saçlarýný Ve sürmeli gözlerini seyre daldýðým her vakit Yine her zamanki gibi görüþ süremiz kýsýtlýydý Az sonra gidecektin yanýmdan Beni hüzünlü bekleyiþlerimin kucaðýna býrakarak....
Ve her seferinde sessiz bir çýðlýkla Gitme diyordum sana sessizce Susarak..... Ýçim acýyarak
Ama vakit hep gitme vaktiydi......
Vural UMUDÝ../ ANKARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Vural Umudi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.