Seni çoktan asardým vakitsiz yalnýzlýðýma ama Gel gör ki ilk aþk demiþler adýna.
Sükut eyle ey gönül Figan etmek boþuna Sen göm özlemleri boþluða Giden gitti yoluna
Onu ilk gördüðümde Vakitsiz öten bir bülbüldüm Kurumuþ talan edilmiþ ücra köþelerde.
Sessizce izliyordum camdan Giden gençliðimin cenazesini.
Durun ben daha yaþamadým ki Diyemiyordum Gözlerimi geçmiþime dikmiþ 18 yaþýn harabe evine gelen Ziyaretçileri sayýyordum.
Onu gördüm bir anda Siyah, geceler gibi siyah gözleri Güneþi kýskandýracak tebessümüyle Bana bakýyordu alay edercesine.
O an anlamadýn ey gönül Seni vuracak kurþunu daha namlunun ucundayken Durduramadýn.
Ölmeye öyle alýþmýþtýn ki Diðer intiharlarýnla ayný sandýn Ama yanýldýn.
Öyle bir dibe vurdun ki Ölüm doðum sancýlarý halinde geldi.
Her sancýda baðýrdýn avaz avaz Gece ýþýklara býraktý kendini Ve sen 9 aylýk taþýdýðýn aþký Nurtopu gibi bir ayrýlýkla kucaðýna aldýn.
Ve þimdi aradan yýllar geçti Ben hala o camdayým Hala geçmiþimi gömmeye çalýþmaktayým Ýlk aþkýmý nasýl gömdüðümü Kimselere duyurmamaktayým.
Ve ben her gün yalan sevda ateþlerini Gönlüme sokmaktayým Varsýn talan edilsin Varsýn iþkence edilsin Sensiz geçen her günümü tesbihe dizdim Tek tek sayýyorum An be an ölüyorum Öldüðümü sadece ben biliyorum.
Ben sende doðmuþtum çok geç anladým Yýllarý gömdüm de sessiz akþamlara Senin yokluðuna bir türlü alýþamadým.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.