alaca karanlýk kuþaðýnda
verilince zoraki bir mola
feryat nara iç içe girer kara akla kol kola
kalýba vurulmuþ cümlelerin
moru dar zefiri hantaldýr
keþif diye yürünen sis daðlarýna
yelleri deðdikçe zamanýn saçlarýna
ter kokulu örtüsü esner tepeden týrnaða
ezber kölelerinin ki kesilebilsin
ýþýðý yansýtan aynalarda kuyruðu
güneþe hükmeden efendilerinin
kulak zarýndan dönerken ses
söz insandýr yüz insan
insandýr seyre daldýðý gözlerde
lisanýyla sormak için âmâya görenlerin
düðüm durup düðüme ip bildiðinin
alkýþlar kimileri diðerinde kendilerini
çizer yazar ve asarlar diðerlerini
ellerinden kusarken yýlanlarýn kalem tutanlarý zehrini
bendir emdikleri senlerine
fakrýmutlak kâmilliðin
kýrk fýrýndan kýrk ekmek ister oysa
kýrký yok diyedir çürümesi korkularýnda
asacaksýn hak ettiði yerinden
sýçratmasýn diye kirini etrafýna
cevaplarýný sayýp avucuna
soyu gibi sopu gibi ya kuyruðunun dibinden
ya kökünden keseceksin dilini
unutarak insanlýðýn tarifini
zor deðil be þair
esner senin de elinde kalemin
en az onun kadar giyinirsin allayýp cahilliðini
çünkü tribünden insandýr insana bakan
ve insandýr kanayan arenasýnda
fikre pusu her gecenin
yani
bana dünden gazeller okuma mirim
güneþi sen deðilsin yörüngemin
yarýmdýr yaþýyorken yazdýðýn bütün þiirlerin
elezberindeyim yaþam denen sürecin
þüpheyle sýnamadýðým hiçbir doðrunu senin
dayatamam hür aklýna ben benin