çöktü üstüme gasvetli akþamlarýn hüznü üryan olan gün usul usul giyerken karalarý þimdi gözlerim uykunun mahmurlugunda direniyor içimde kaynayan aþkýn þehvetine
gelmiyor o sevgili yýllar geçsede gelmeyip inatla aþkýn yangýnlarýna düþen bedenimin fakýnda olmadan çektiriyor cehennem azabýný her gün yazgým gibi mavi gök yüzüne hasret býrakýpta gözlerimi
çekilmiþ perdeler arasýnda göz gözü görmüyor karanlýklarý örtüyorken üzerime yorgan misali ürpermekte düþünde kurulan hayalerde yüregim insan içine çýk maya korkar olmuþum bitkininim
Sosyal Medyada Paylaşın:
hamitkaraca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.