ZAMANIN ENKAZINA SATTIN KENDİNİ

Bir gül daha geçti dalýndan habersizce

ve bir gün daha geçti ömrümden sensizce...

zaman almýþ kýrbacýný eline zalim ve sinsice

bedenim kaybetmiþ ruhunu zamanýn elinde çaresizce...

hani o býrakýpta beni bakmadan ardýndan gidince

zamanýn elinde parçalanmýþ yüreðim kan revan içinde

bulutsuz yaðmurlarýn can çekiþiyor gözlerinde

yalnýzlýk bile daha vefalý senden sahte akar yaþlar gözlerinden

ardýna bakmadan gittin bir aþký býraktýn enkazýn içinde

sen doðmamýþ bir bebeði öldürdün annesinin bedeninde

korkmuyor ruhsuz bedenim senden ve býraktýðýn andan...

sadece yanar kanar bu yürek sensiz geçen yýllarýndan

artýk ne kabuk tutar bu yaram ne de akar yüzeyden

senden ve zamandan kusar ta dibinden en içinden...

lakin dönsen de bu can kaçar artýk hasret kalmýþ ruhundan

korkmuyor bu yürek ne senden ne de býraktýðýn zamandan

geride sana kalan sadece ansýzýn bulutsuz yaðan yaðmurlarýndan...

ardýna bakmadan gittin bir aþký býraktýn enkazýn içinde

bedenim kaybetmiþ ruhunu zamanýn elinde çaresizce...

sen doðmamýþ bir bebeði öldürdün annesinin bedeninde

mutsuz umutsuz çaresiz bensiz ve sensizsin artýk...



MEHMET HATÝP YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: