Hep bir telaþ ýlýk ýlýk yüzüme vuran.. Uðraþ uðraþ kalbinin tamiriyle, Yok henüz anahtar, Kalbi onaracak olan. Dolu dolu laflar sepetlerle, Kahýrlarý da yükle eþek dolusu. Elde var ne yapacaðýný bilememe korkusu. Fazla da bir þey istenmedi ama, Hep cimri tarafýndaydý, Elleri burmalarla dolu kadýnýn kolu. Gayrý jileli küçük kýzlarda kalmadý, Yüreði sevgiyle çarpan. Helallik alacaðýmýz amcalarda yok oldu. Çoðusu moda olan kötülüðe uydu. Eski çiçek kokularý da yok þimdi, Burunlar pislik kokusuna vuruldu. Uykuda bile rahat yok, Ýçlerden gelen kibir dürtüsü. Ne yazýk oðluna insanýn, Hasetten çatlayacak hatta ölüsü.. Kandýrmak sanat, Yalan zanaat oldu. Ýyi de oldu aslýnda, Ýyi de oldu.!!
SERHAT INDIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
sindir26 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.