(Oldukça hüzünlü bir çalýþma oldu. Okuyuculardan özür dilerim.)
Adým hüzün soyadým, gözyaþý diye geçer, Her senaryo mutlaka, bana da roller biçer, Oynamam diyemezsin, hüzün oyun yanyana, Gözyaþý akacaksa, talihim beni seçer.
Nerde bir hüzün duysam, yönelir adýmlarým, Bir gözyaþý damlasa, onu ben yudumlarým, Çile ile arkadaþ, dertlere yoldaþ oldum, Çatlayan her topraðýn, üzerine damlarým.
Arabamýn yakýtý, hüzün ile doludur, Acýlar asfalt oldu, gözyaþýnýn yoludur, Neþelenmek te neymiþ, onu hiç tanýmadým, Canlý doðum görmedir, doðumlar hep ölüdür.
Ben hüzün þairiyim, hüzün yazar kalemim, Yüreðimde narým var, budur benim alemim, Alýp götüreceðim, hüznümü bedenimle, Size yanýzca hüzün, býrakacak ölümüm.
Hüzünle kalkýyorum, hüzünle yatýyorum, Hüzün yanýmda varken, neþeyi atýyorum, Düþünsem deðiþmiyor, düþünmesem aynýsý, Zirvelerde iþim yok, ben dibe batýyorum.
Ben hüzünler þairi, acýlar yoldaþýyým, Kapkara talihimin, yýlmayan sýrdaþýyým, Mücadele azmimi, kýrmak isteselerde, Yine de bu talihin, yýlmaz savaþçýsýyým.
Geceleri uyumam, hüzün ile dolarým, Her sabah açýlýrým, geceleri solarým, Tüm mevsimlerim hazan, tüm gündüzlerim gece, Ýki yanýma düþer, yük taþýyan kollarým.
Ben hüzün þairiyim, yüreðim buruk benim, Dertten kevgire döndü, yorgun olan bedenim, Torbamda tek hüzün var, ben ona da alýþtým, Ben hüznün bataðýnda, þükre devam edenim.
Ben hüzün þairiyim, inandým diriliþe, Hüznüm bana sadýktýr, satmam onu beleþe, Bana hüzünle dolu, þiirler yazdýrýyor, Hüzün ruhuma bakar, karýþmaz gayrý leþe......ÝNSANÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
SinanKARAKAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.