Yaþamadýk insan gibi biz aþký
Yol ver daðlar yol ver YÂR’e gideyim
Çektiðim çileler boyum’dan aþtý
Yol ver daðlar yol ver YÂR’e gideyim
Bir ömür eyledik boþuna berbat
Sonra diyeceðiz inan’ki hey’hat
Ýstersen kaldýrýp al köþeye at
Yol ver daðlar yol ver YÂR’e gideyim
Yâr gönlüm’de açan gonca çiçeðim
Ýzin verde þurdan n/olur geçeyim
Yâr doldursun ben badeler içeyim.
Yol ver daðlar yol ver YÂR’e gideyim
Menekþeler gibi boyun büktürme
Gözlerim’den saðnak saðnak döktürme
Çok hasretlik çektim daha çektirme
Yol ver daðlar yol ver YÂR’e gideyim
Der DURAK’ým gözde kalmadý ýþýk
Ne yana yürüsem yolum karýþýk
Olamadým kaderimle barýþýk
Yol ver daðlar yol ver YÂR’e gideyim
Durak YÝÐÝT
Gönüllerin Þairi
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.