Ýnanca, inançsýzlýða. Düþünceye, düþüncesizliðe. Varlýða, yokluða. Ýnsana, hayvana. Velhásýl kendine ve baþkasýna saygý duymayan ama sürekli sevgiden bahseden bir milletiz. Saygýnýn olmadýðý yerde sevgi nerde görülmüþ? Dinsize küfür eden dindarý, fikirsize küfür eden fikirliyi, yoksula uzanmayan varlýðý ben neyleyim? Neyleyim ben bu karanlýðý. Nerede bir ýþýk yansa, rüzgardan önce nefesiniz söndürür. Nerede bir çiçek açsa, fýrtýna kopmadan üzerine basarsýnýz. Ey halkým, senin kendinede mi sevgin kalmadý? Birbirlerinin yüreklerini söken evlatlar büyütür oldun...
Neyleyim ben bu karanlýðý. Kul kula kör gezer. Gönlümde bir güneþ doðsa, gönülsüz gelir perde çeker.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.