Her satýrýmla vurdum küfrün boynunu Hep suratýna çarparken, iblisin pis oyununu..
Kimse mi bilmez; ‘sebeplere sebeb’ var? Azametine perde sermiþ, o kutlu Yar! Tanrý dediðin, doða yasalarýysa eðer ?! Bil ki kadý masasýnda duran kanunu bile bir yazan var..
Melek ve þeytan etsin ‘akýl meydanýnda’ münazara, Ta yol verilmesin kalbi kemiren hiçbir muarýz-a..
En pis yaratýk o ki: Bakan kör, görmez asarda haþmet.. Zül Celal yedi düveli sallandýrsa, duymaz haþyet!...
El-ilah; görmeli seni her göz, Kör etme.. Aynel yakin buldur, istidadý köreltme, Her vakit divanda el pençe ; nolur bize veyl etme!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut Emeç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.