Zifiri karanlýkta kalmýþ bir ýþýða hasretme bu kadar sevgi ben güneþin olup sana aydýnlýðý verdim hatta mutluluk bahçesindeki çiçeklere bir damla suya muhtaç kalýp solmasýnlar diye çýktým yaðmur duasýna gök yüzü duydu feryadýmý hemen bulutlara seslendi yaðýn o damlalarýnýz ve umut aðaçýndaki yapraklar kurumasýn diye suladý çiçekleri..
Mehmet Demirdelen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair Mehmet Demirdelen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.