Sürgünüm kendime Cümleden virgülle ayrýlmýþ Sahipsiz kelimeler gibi baþýboþ Yalnýz býrakýlmýþým. Duyduðum öfkemin bir adý yok Tarifi yok. Büyük kitaplarda yeride yok.
Kolaymý sandýn sükutün içinde feryatý gizlemek Gözlerde damlalarý hýçkýrýksýz taþýyabilmek Ruhumun her zerresinde kör mayýn döþeli Ýþte beklenen yalnýzlýk Gülmeyi özleyen gözlerime düþen..
Fecir vakitlerin eteklerine, Tan yeri aðarýrken sessizce Bir damla gözyaþýyla avuclara býrakýlan hasret Yüreðimden dökülen sitemler var
Hepimiz kendi rengimizi yaþarýz Kimi kýrmýzý , kimi gri, Biraz kýzýl, biraz mavi Boðuyoruz ellerimizle tüm hayalleri Gökkuþaðýnýn tüm renklerini istemsizce Siyah beyaza boyuyoruz tüm tualleri Bir ipin ucundan çekiyoruz hayatý Kendimizden, birbirimizden geciyoruz
Ýçim sýkýlýyor çaresiz Bir gölge gibi düþüyorum yere Kanýyor dizlerim Titriyor tenim yaprak gibi düþüyor bedenim Üzücü anýlarda geçmiþi yaþýyorum Yorgun ruhum yorgun bedenimle Yürüyorum bir baþýma bu hayat yolunda Devrik bir cümleden virgülle ayrýlmýþ..!! meyzem 15 Aðustos 2011 Pazartesi 08:39:12
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meyzem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.