SREBRENİCALI BİR ÇOCUKTUM

þimdi
öldüðüme bakmayýn
sebrenica’lý bir çocuktum bir zamanlar
sizinle ayný gökyüzü(nü) paylaþan

karakýþlar pencerem de görülmeden çok önce
ne kadar da büyüktünüz gözümde
biz(e) benzerdik
insan(lýk) ölmeden önce

karanlýðýn gözü kör
kulaðý ise saðýr

büyümek
çocuklarý öldürmek(mi)dir bayým
büyümek
umutlarý çalmak(mý) dýr


sizin hýrslarýnýz var(dý)
benimse bir tek ýþýðým
korkmayýn sakýn
küçük bir çocuðum
ýþýðým insaný öldürmez bayým
ýþýðým insan öldürmez

sizlere ipsiz uçurtmalarýn
mavi bulutlar üzerinde
özgürce salýndýðý yerden sesleniyorum
srebrenica’lý bir çocuktum
insanýn unuttuðu
insanlýðýn yüz çevirdiði
dünyanýn katline
göz yumduðu
hayatý çalýnan
küçücük bir çocuk

anamýn ümidi
dünya(nýn) umudu

gözlerinizin içine bakacaðým o gün
sizin adýnýza utanýp
baþýmý önüme eðeceðim

düþ-tünüz bayým







11.07.2012/izmir
ferhan erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın: