Hasretin sarmýþ dört bir yanýmý kapanmýyor uykusuz gözlerim sinmiþ ruhun aciz bedenime acý veriyor alýp verdiðim her soluk
canlanýr gözlerimde son tebesümün kaybetmek istemiyor seni gözlerim yorgun düþmüþ virane harap bedenim... donmuþ aklýmda papatya falý misali kirpiklerin
can çekiþiyor ruhum var ile yok arasýnda kamçýlayan acý bir sessizlik býraktýn ardýndan seni aramaya çýkarken yollarda kaybettim kendmi dondurmuþ dünyanda
yanýbaþýmdaydýn güneþ gibi parlayan aradýðýmýz hiçbir þeyden habersiz karanlýk bir gölge avuçlarýmýzýn arasýnda kayýverirdi hüsranla yaklaþtýk dediðimiz anda ket vururdun aþka
MEHMET HATÝP YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET HATİP YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.