GÜLE GÜLE İNSANLIĞIM

Güle güle insanlýðým, unuttum seni bir an.
Aðzýmdan salyalar akýyor, sanýrsýnýz hayvan
Akýldan ve kalpten geriye kalan ne var?
Boþ ver, geceleri koynumda hayvanlar yatar.

Durup düþünme vur, becer!
Kalp gitti, kelimeler süslü olsa ne çýkar?
Bulup çýkarsam seni, bunun özünde ne var?
Vazgeçince içimde, filizlernir kötü huylar...
Öfke, umutsuzluk, isyan; bunlar adamý yakar!

(Ýnsan olan sonradan piþman olandýr).

Merhaba insanlýðým, unuttum seni bir an.
Gözümden yaþlar akýyor, sanýrsýnýz dindar
Þehvetten ve nefretten geriye kalan ne var?
Bazý geceleri de, koynumda umutlar yatar.

Merhaba insanlýðým, unuttum seni bir an.
Temizle beni gözyaþým, tertemiz olunca devam.
Merhaba aþk, özlemiþim seni her an!
Senden baþka inan, her duygu yalan!

Yâr geldi. kelimeler kâfiyesiz olsun, ne var?
Sen önce ayrýlýk gönleðini, üstünden çýkar.
Dört kitap ehli, yetmiþ iki millet
Cennete girsin ne çýkar?
Aþkýn tek dini, tek bir anlamý var...

Onbirlik parmak, tam ayak, yedide durak,
Tüm bunlarý ser, bir kenara býrak...
Sen sev, sevil, gerisi nas’olsa gelir.
Sevgi, umut, insanlýk; Þiirde bunlar olur...


Sosyal Medyada Paylaşın: