Zaman mekan içinde...
../
Gün gelir yaþam denen yap-boz tahtasý üstüne üstüne düþer gibi olursa an be an,
Geçmiþine dön, hatýrla tüm tecrübelerini ey can.
Bir sen varsýndýr aslolan, bir de sahibi her daim yenilenen þu semanýn,
Unutma ama, hep aydýnlýða gebedir, her karanlýðýn ardýndan bu han.
Kavramlar çorbasý içinde anlamsýz gelir belki yaþam sana her kertede,
Neden, niçin, nasýl, nereden, nereye? Sorular uzar zaman içinde.
Lakin her cevabýn altýndan bir baþka sorudur her zaman karþýna çýkan,
Hatýrla, zaman mekan içinde, ol mekan ise, ol yüreðinin attýðý yerde.
Ýlk nefesle, ilk çýðlýkla karýþýr insan çarkýna hayatýn ol sonsuza dek akan,
Ve gün olur anlarsin ki, sen olsanda döner, olmasanda ol bu devran
Ariflerden ol ey can, evrene ve yarattýklarýna O’nun gözüyle bakan.
Boþa geçmiþse tüm zamanýn, bir deðer katamadýysan eðer ol hayata
An gelir tükenir sermayen, fayda etmez ol an, ne feryat ne de figan...
Heidenheim, 10. Temmuz 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.