Çakıl Taşları

Tek günün son saatlerinde, ayaklarý ýslak derviþ
Gün yanýðý ellerinde çakýl taþlarý
Tövbe yanýðý dillerinde akýl taþlarý

Ermek var mý ölmeden, ya da, ölmeden ermek
Tanýrým seni, sen de beni taný alnýmdaki izden
Bilirsin, söz büyük yerden

Silahsýz,cephesiz bir iç savaþýn
Özüne gömülen kefensizi
Bir hücre ki, dört duvarý ayna kaplý
Yer gümüþ, gök altýn.

En saðýrýmýz, asmadý mý
Ahrazlarý bile, dillerinden

Taþlarýn sýrrý oynayan ellerde mi, oyan ellerde mi
Çakýl taþlarýyla nasibi olmayan, taþ yüreklilerde mi
Elmas da bir taþ unutma, hem de en sertinden

Ey! hýrkasýz asasýz derviþ
Aþkýn yenisinden dem vuruyorsun
Eskisi olmayanýn yenisi olur mu
Doymak bilmeyen ruh mu beden mi


Sen hiç yoktun aslýnda
Hayallerin bile yoktu peþine düþeceðin
Beterin beterini duyduðunda anladýn ki
Taþ bebekler deðilmiþ oynadýðýn

Ellerin kanayýnca anladýn acýdýðýný ruhun
Tek baþýna da deðilsin ki bu oyunda
Taþa ruh yüklüyor, sonra da vuslat diyorsun
Bak akrebin zehrinde þifa...

Soyma ruhu bedenden, kanatlarý var, ya uçarsa
Bedenin de ayaklarý var koþar, unutma
Bedeni de ruhtan soyma

Ey! derviþ, örtücü geceyi gündüzden ayýrma
Kalemin de, kelamýn da sýr deðil bilesin

Derviþim, sadece der misin
Yoksa, hem der hem derer misin
Neyden alýyorsan ilhamýný
Ney’e üfle sadece...

Kýzgýn kumlara bas, cehennemi hatýrla
Hatýrlat ayaklarý ýslananlara

Herkes ölmeyi bilmez derviþ, savaþmayý da
Zaten bu savaþýn ölenine þehit demiyorlar
Sen yine çakýl taþlarýyla oyna



Ayþegül Kandemir

Sosyal Medyada Paylaşın: