Ýki iklimi yaþýyorum Rüyalarýmdaki senle baharý Yokluðunla kýþý… Ve gittikçe büyüyor Ýçimdeki yalnýzlýk… Unutmayý beceremedim hala Seni her gün özlemekten Ve þimdi her günüm Kuzguni bir karanlýk!
Hatýrlar mýsýn? Kýr kafeye giderken Ardýmýzda trenler uzardý Kývrýla kývrýla gelip bizi geçerdi… Ve biz Koþ koþa kýr kahvesinin Bahçesine dalardýk!
Sonra gölgelikli Söðüt aðacýnýn altýnda oturur Kaçak çay ve böreklerimizi yerdik Sen kýymalýsýný ben peynirlisini severdim… Sonra dudaklarýnýn arasýndan düþen Gülüþlerini usanmadan toplardým Sen bazen kýzardýn; Sevgimizi nazardan koruyup, saklardýn.
Ancak Aydede aydýnlýðýný Göðe vurunca geç kaldýðýmýzý anlar Pürtelaþla, geldiðimiz çakýllý tren yolundan Eve dönerdik… sonra Ýkimiz iki ayrý evde ölümlü olurduk!
Bu mutluluk tablosundan bir pozduk Ayrýlmadan önce son çektiðimiz Ýki kiþilik siyah-beyaz bir fotoðrafta!
Unutmadan söylemeliyim Anýmsýyor musun? Bir gazetenin reklam panosunda Bana yazdýðýn þarkýyý? Hala bende duruyor… Zeki Müren’in þarký sözleriydi “Aldýðým Her Nefesin Birisi Senin” Diye yazdýðýn...
Unutmayý beceremedim hala Seni her gün özlemekten...
Ve unutmak, senin için kolaysa benim için zor olandýr...
HRZ’CE
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.