Yine yolculuk vakti, yollar uzar önümde Alýp bendeki seni Þavþat’a gidiyorum. Sýcak yaz mevsiminde, bir Çarþamba gününde Alýp bendeki seni Þavþat’a gidiyorum.
Yaðmur olsa kar olsa, yolcu yolunda gerek Araya daðlar girer, Mesafeler çok ýrak Otur kýna taþýna, birkaç gözyaþý býrak Alýp bendeki seni Þavþat’a gidiyorum.
Gözüm kalsa geride, beden senden ýrasa Esse Kaçkar’da rüzgâr saçlarýmý tarasa Vücudumdaki kaným kollarýma yürüse Alýp bendeki seni Þavþat’a gidiyorum . Buðu vurur kýyýya, Karadeniz karadýr Yalnýzlýk denen hasret dermansýz bir yaradýr Dolaþ sen kýyýlarý, bu uþaðý ara dur Alýp bendeki seni Þavþat’a gidiyorum.
RABATLI sensiz yüküm, aðýrdýr çekmesi zor Susuz kalan bahçeye tohumlar ekmesi zor Her yürek taþýyamaz , gözlere akmasý zor Alýp bendeki seni Þavþat’a gidiyorum.
09.07.2012- Erenler Ertürk DEMÝRCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
RABATLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.