AŞKIN SAHİPSİZ ÇOCUKLARI

AÞKIN SAHÝPSÝZ ÇOCUKLARI

Ölümsüz sevdalarýmýz, bir destandýr belki de.
Biz sevdayý ön sözünden son sözüne dek yaþarýz.
Gözyaþlarýnýn nehirlere karýþtýðý bu öyküde;
Biz aþkýn, sahipsiz býraktýðý çocuklarýz.
Soðuk bir gecede, daha on beþ on altý yaþlarýnda;
Eskiyen parkalarýmýzla aslýnda aþkýn fukarasýydýk.
Sevdiklerimizin oturduðu sokak baþlarýnda;
Elden ele dolaþan bir çöp Samsun sigarasýydýk.
Kimi zaman sadece içimizde yaþattýk aþký.
Çoðumuz sevdasýný dillendirmeyi, ar sayardý.
Çalarken bir türkü ya da hüzünlü bir þarký;
Dillenmeyen sevdalar gönülden gözlere kayardý.
Biz bir aþkýmýza laf ettirmedik birde eli öpülesi anamýza.
Yalana gerek yok; çoðumuz karþýlýksýz sevdik.
Platonik deseler de içimizde büyüttüðümüz sevdamýza,
Biz adam gibi sevgimizi, adam gibi sevemeyenlere verdik.

Öznesi olmayan bir aþktý bizim yaþadýðýmýz.
Cümleler kurduk içinde yârdan bahsedilmeyen.
Sevdalýlarýmýz oldu ismini gönlümüze kazýdýðýmýz,
Bir tek evlada ile adý bizden silinmeyen.
Yýldýzlarla birlikte yürüyüp geçtik zifir gecelerden.
Sabahý olmayan karanlýklara karýþtý rüyalarýmýz.
Hiçbir anlamý olmayan küçücük hecelerden,
Destanlara dönüþtü o kutlu sevdalarýmýz.
Acý, sadece üç harften ibaretti týpký aþk gibi.
Ne zaman aþka düþsek, acýyý da tanýdýk.
Çektiðimiz bu çilelerin de elbet vardý bir sebebi
Belki de biz, sevdiðimizin gönülde hiç olmadýk.
Direndik yýllarca hayatýn bize getirdiklerine.
Ne yardan geçebildik ne de serden.
Boyun eðmesek de acýya bir günden bir güne;
Giden yar, bir daha dönmedi o gittiði yerden.

Çoðu zaman yanýmýzda olmazdý sevdiðimiz
Ýçimizde býraktýðý sevdayla doyardýk üç öðün
Bir ilkbahar arifesinde solup gitse de gençliðimiz,
Yeniden çocukluðumuza götürürdü hayaldeki o düðün.
Bizim için aþk; zeybekte, horonda ya da bir halayda;
Sevdiðimizle yan yana olabilme ihtimaliydi.
Gecelerin gündüzden daha uzun olduðu bir ayda;
Karanlýk gecelerimize doðan güneþ gibiydi.
Saygýsýzlýk hiç olmadý bizim sevgimizde.
Annesini annemiz bildik, babasýný da babamýz.
El açýp da Allah’a her âmin deyiþimizde;
Bir yastýkta yaþlanmaktý belki de tek duamýz.
Bugün aþktan bize kalan, sadece özlemek var.
Paha biçilmez sevdalarýmýz, satýldý iki kuruþa
Lakin biz… Aþkýn sahipsiz býraktýðý o çocuklar;
Sevdalarýmýzý feda ettik o delikanlý duruþa.

Harun ÇANKAYA



Sosyal Medyada Paylaşın: