Bugünde sabahladým yine Bomboþ sokaklara baktýkça, Ýçim ürperdi birden Yalnýz kalmaktan,, Dostlarýmý yitirmekten korktum.
Ara sýra,geçen arabalar, Mahallenin baþý boþ kedileri, Çöpleri karýþtýrmakta. Baþka kimsecikler yok. Birazdan,sokaðýn lambalarý sönecek. Kapýlar açýlacak birer, birer. Ýnsanlarýn ayak sesleri takip edecek. Ardýndan bir koþuþturma. Herkes bir yerlere yetiþmek için, Yollara düþecek. Yine gün ýþýmakta. Gözümü bile kýrpmadým bu gün de. Yýldýzlara baktým sabahlara dek. Saman yolunu aradý gözlerim. Yalnýzlýðýmý paylaþmak için, Sabahlamayanlar bilmez, Gecelerin ne kadar uzun, Saatlerin ise ilerlemediðini, Uzadýkça uzar bir asýr gibi, Hiç güneþ doðmayacak, Hiç aydýnlanmayacak gibi gelir,insana. Oysa çok az kalmýþtýr sabaha.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karadeniz sevdalısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.