Günden güne artýyor, ölüm kervaný durmaz,
Çoluk çocuk ihtiyar, Azrail kimlik sormaz,
Ölümün varlýðýna insan beynini yormaz,
Ölüm; ayrýlýk deðil aksine kavuþmaktýr…
Aðaçtan beyaz tabut, içinde cansýz beden,
Koy topraða ve kapat, nereye gider giden?
Elbette çaðýrýyor, bizi yoktan var eden,
Mevla buyur ettiyse, görevimiz koþmaktýr…
Onlar ne mutludur ki nefsine uymayanlar,
Açgözlü zavallýdýr, dünyaya doymayanlar,
Sakýn ha unutmayýn bunu beyler bayanlar,
Biz kullarýn görevi, nefisle savaþmaktýr…
Ýlyas der ahýr zaman yaþadýðýmýz asýr,
Zaman tuzaklarýna olmamalýyýz esir,
Bir zerre yok, edecek kurandan baþka tesir,
Kur’an’ýn her bir harfi ahirette coþmaktýr…
Ölüm ayrýlýk deðil, aksine kavuþmaktýr,
Mevla buyur ettiyse, görevimiz koþmaktýr,
Biz kullarýn görevi, nefisle savaþmaktýr,
Kur’an’ýn her bir harfi ahirette coþmaktýr…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.