DESEM...

// Cennetin gölgesi vurmuþ bir çift ela göze mýsralarým //

Hasretini çekiyorum
baþka ömre baðlý ömrünün
’Sen’ tütüyorsun aklýmda
gri bulutlar kümeleniyor kirpiklerime

Ayrýlýðýn vaktini görünce gözlerinde
tebessümlerim soluyor
yarým kalýyor dudaðýmýn kýyýsýnda gülüþüm

Omuzuna yaslanýp aðlamadým
Kumral saçlarýndaki aklarý saymadým tel tel
Huzur bulduðum ela gözlerine uyanmadým hiç
Kollarýnda yatmadým
Bedeninin gölgesi deðmedi tenime
Nefesinde aþký yudumlamadým

Bilsen içimde neler biriktirdim sana dair

’Sol yanýmdasýn’ deyip gidiyorsun ya
titreyen dudaklarýnla bir veda öpücüðü kondurup saçlarýma
Göðüs kafesimdeki çýðlýklarýmdan
kan damlýyor sesime
Kentin koynunu yarýyor
dudaklarýmdan dökülen notasý kýrýk bir türkü
Hüzünlü yankýlar kalýyor kaldýrýmlarda

Bilsen içimde nasýl bir fýrtýna var

’Gitme kal’ desem
gitmesen bu gece
Hicraným dinse dizlerinde
’sen’li saatlerde dursa zaman

Bir hayal mi imkansýzý arzulamak

Baþka yüreðin nefesi kokarken dudaklarýnda
Hýçkýrýklarýmý yutkunuyorum
bir avuç vaveyla koparken yüreðimden
Kadýnlýðým aðlýyor
yalnýzlýðýmýn kollarýnda
Tükeniyorum
yokluðunun dizlerinin dibinde

Gecelerin zifiri saçlarýna asýyorum bölünmüþ uykularýmý

Yaðlý bir ilmek ayrýlýðýn urganý boynumda
Alýn yazýmý asýyorum
Esrik þehrin
Kaybolduðum kuytularýna

// Cennetin gölgesi vurmuþ bir çift ela gözeydi mýsralarým //
desem..?



( hayat ýþýðý )



Sosyal Medyada Paylaşın: