Her sabah, Tan yeri aðarýrken, Güneþin doðuþunu seyrederdim, Beydaðlarýnýn arkasýndan Geceleri Mehtabý yýldýzlarý, Þimdi, Sen yoksun. Güneþ ýsýtmýyor. Mehtap aydýnlatmýyor. Yýldýzlar bile,parlaklýðýný kaybetti Bir gün, yolun düþer de sorarsan Yaþýyor mu ? Nerede diye Yaþýyorum sevdiðim, Buna yaþamak denirse Sonbaharda Kuruyup ta savrulan yapraklar gibi Unutulmanýn ve sensizliðin acýsý var içimde Oysa , Nasýlda sevmiþtik birbirimizi Ýçimden intizar etmek geliyor. Kime sana mý ? Olsa olsa kötü kader diyorum. Sana kýzamýyorum Çünkü Seni ölesiye seviyorum
Selma Meriç / Sakarya
Sosyal Medyada Paylaşın:
karadeniz sevdalısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.