Eski bir takvim oldu yýllarým. Aydan, yýldan deðil, Benden kopan anýlarým. Ýlkbaharým, Ýnadýna mor ve Toz pembe rüyalarým. Minik tahta çantasýyla Okula giden, Çocukluk yýllarým..
Kabýna sýðmayan, Delikanlý çaðým. Ýlk göz aðrým, Ýlk merhabam, Ýlk mektubum, Ýlk heyecaným ve terk ediliþim...
Hayat bu. Sürprizlerle dolu. Sular kabarýyor. Ben acemi bir kaptan. Ne dümen kalýyor elimde, Ne tekne, Ne de bende, benlik... Devlerle savaþýyorum sanki, Nefret-öfke ve kin Durmadan diriliyor. Ben, her seferinde Ölüyorum.
Kavak aðacý bir gün Aklýmý veriyor geriye, Evleniyorum.
Balayýna deðil Gurbete çýkýyorum ikinci gün Ekmek uðruna. Trenler-istasyonlar, Sevgiler-hasretler, Mektuplar-sýla Ve kahreden Gurbet akþamlarý...
Çocuklar büyüyor, Ben aþýnýyorum. Eskiden böyle deðildi. Zaman ne kadar kötü diyorum.
Yaþamak aþk mý hasret mi? Yoksa, bizi gurbetlere sürükleyen, Þu küçücük ekmek mi?
Celal ÇALIK-1983 Not. Nisan/2007 tarihinde yayýnladýðým bu þiir denememi Yeni tanýþtýðým dostlarýmla paylaþmak istedim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kardanadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.