Mahrem
Nice bahçeler gezdim, baðý bostan dolaþtým,
Kavun diye saldýrmam, yumruk kadar keleðe,
Bahar geçti, yaz geçti, güzden kýþa ulaþtým,
Dört mevsimi bir buldum, hacetim yok beleðe.
Koyunlarýn ardýnda, kuzu gibi meleyen,
Bu feryatla kendimi topraklara beleyen,
Nihayet farký görüp, hamý hasý eleyen,
Fikir süzgecim varken, gerek var mý eleðe?
Yalnýzca gönlüm kaldý, evren kadar büyüktü,
Kafesi bedenimden bile, daha küçüktü,
Aldýðým kulluk dersi, omuzlarýmda yüktü,
Zincirlerle baðlandým, yüklendiðim þeleðe,
Þeyda bülbül gibiydim, bir goncanýn cevrine,
Açýlýp saçýldýkça, sarhoþ etti seyrine,
O döndükçe ben döndüm, hayran oldum devrine,
Hayretlerin içinde, baktým çarkýfeleðe.
Tufan koptu nihayet, Nuh olmayý diledim,
Aþk bana derya oldu, kalbimi gemiledim.
Türlü libaslar giydim, eskitip yeniledim,
Kýrk yerden yama vurdum, sýrtýmdaki yeleðe.
Þeytanlar uzaklaþtý, ben onlardan kaçmadan,
Öteler beri geldi, karlý daðlar aþmadan,
Yol aldým yürümeden, kanatlandým uçmadan
Gelip otaðlar kurdu, her Anka bir teleðe.
Mahrem dostumun adý, her göz ona ilemez,
Yüreðime yazýlmýþ, hiçbir kuvvet silemez,
Yaralý olmayanlar, yaralýyý bilemez,
Merak edenler sorsun, herhangi bir meleðe.
05.06.2012…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.