BEN VE HİÇLERİM...

Benim hiç mendilim olmadý ki,
Süslü püslü ya da kenarý oyalý,
Salya sümük aðlayýp durdum hep,
Anacýðýmdan doðdum doðalý...

Benim hiç söðüt dallarým olmadý ki,
Gölgesinde þöyle bir soluklanýp,
Derin uykulardan uyanýp gerindiðim,
Gönül gözüm açýk yatarým oldum olasý...

Benim hiç pembe hayallerim olmadý ki,
Hülyasýna dalýp dalýp vuslatýna erdiðim,
Renk bilmem siyah ve beyazdan baþka,
O da kaderimden aþýnadýr bana...

Benim hiç doyasýya gülmelerim olmadý ki,
Temkinli davranmýþýmdýr daima,
Atacak olsam bir çimdik kahkaha,
Korkardým gelecek diye nazara...

Benim hiç sevdiklerime yamuðum olmadý ki,
Ebediyyen yazmýþtým onlarý yüreðime,
Kimileri yerlerini taht bildi kaldý,
Kimileri gönlümü talan edip kaçtý...

Beni de böyle yaratmýþ yaradan,
Hiç bir þikayetim olmadý ki huyumdan,
Herkes bir banak alabilir eðer isterse,
Sevgimle donattýðým gönül soframdan...


ÇÝMDÝK 05.07.2012



Sosyal Medyada Paylaşın: