tükeniyordum... yavaþ yavaþ son adýmlarýmý atýyordum her adýmda geriye bakýyordum çünkü önüme bakmanýn anlamý yoktu artýk ve yalnýzdým...
beni yalnýz býrakan insanlar deðil hayallerimin olmamasýydý. son bir amaç için yaþýyordum ölüm bana yalnýz geliyordu bende ona yalnýz gidiyordum olmasý gerektiði gibi sessiz ve derinden...
sessizliðimi hayata karþý haykýrarak tükettim ve karþýlaþtýðým her þeyi kaybettim ve kaybettiklerimle var olmaya çalýþtým varlýðým yokluðumu rahatsýz ediyordu ve ben sonunda yok olarak yeni bir hayat buluyordum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
peçenek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.