HÜSRAN

Bir yaprak daha düþtü ömrümüzden,
Ufka düþen kýzýl günle beraber;
Neler neler geçer ya gönlümüzden,
Ne yazmaya gelir, ne de dil söyler.

Unuttuk nice unutulmazlarý,
Hep hep derken kaybetmiþiz azlarý,
Sarpa sardýk arar iken düzleri,
Þimdi geri bakmaya yürek ister.

Dününden mahcupsun, yarýndan gafil,
Eðil hele, bugünü kurtar, eðil,
Her ne varsa mukaddes bildiðin, sil,
Öyle sil ki, kalmasýn senden eser.

Baþý hicran bu yolun, sonu hüsran,
Bir hüsran ki, kaldýramaz hiçbir can,
Ýstersen at kendini uçurumdan,
Ýstersen de bu zillete göðüs ger.


Sosyal Medyada Paylaşın: