Sen giderken Gözlerimden akan yaþlar Ellerimi ýslattý yaðmur gibi Arkamý döndüm görmiyesin diye Ama dur demedim sana Diyemedim karagözlüm.
Ýþte burada ulan seni çýlgýnca seven kýz Diyemedim sen giderken.
Ayaklarým yaðmurdan ýslanmýþ Caddelerde sürünürcesine geri geri giderken Adýný baðýrmak istedim avaz avaz.. Býrakma demek istedim Bu köpekler arasýnda koma beni. Ama hiç bir þey dÝyemedim yazýk ki sen giderken.
Belki gururdu bunun adý Belki de çaresizlik kimbilir.
Ve sen gittin.
Ben hep ayný kaldým Her gün iþe gittim sabahlarý Bizim þarkýmýz çaldýðIýnda radyoda Seni anýmsadým aðlayarak
Þimdi uzaklardasýn gönül hicranla doldu Hiç ayrýlamayýz derken kavuþmak hayal oldu.
Ve iþten çýkýp aðýr, aðýr Ve ölesiye yorgun eve dönerken Sokaklarda aðlayan aþkýmýzý düþündüm Ve senin gerçekten gittiðini.
Aradan yýllar geçti..
Ben hala gittiðin yerde kaldým.. Seni gördüm baþka kýzlarla Aðlamadým inadýmdan Kahretmedim kaderime Tekmeler vurup da yoldaki çakýl taþlarýna Serseri gibi dolaþmadým sokaklarda.
Ben hep ayný kaldým sevgili.
Gururlu, baþý dik bir serseri rüzgar Yeminim var Hala aðlamýyorum O beni býrakýp da gittiðin yerde.
Ayvazým DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.