SEN

Sen yanýmdasýn, ellerimi tuttuðunda, sýcaklýðýný kalbimde hissedyorum;
Tam "seni seviyorum" diye haykýracakken, dilim varmýyor, söyleyemiyorum.
Seninle aðlamayý, gülmeyi, paylaþmayý; senin yanýmda olmaný aslýnda seviyorum.
Çok kötü, çokta vahim aslýnda... seni herkesten kýskanýyorum...
Sevdamý daða , taþa, çiçeklere va hatta marsa anlatýyorum, sana anlatamýyorum.
Seni kaybetmek korkusu... ben beni, seni yüreðini içimde saklýyorum.
Bunlarý bilmezsin! Anlyacaðýný da düþünmedim. Ýþte o zamanlar yüzüne bakamýyorum.
Sen... beni hiç anlamadýn ki; anlasan yüreðimin derinliklerinde sýcaklýk olmazdý,
Canlýya, cansýza dertleþmekten bitap, yokluðunda gözlerim seni özlemez aramazdý,
Yanýmdayken bile özlemez , aramazdý gözlerim; gideceksin korkusuyla yüreðim yanmazdý,
Þimdi korkularýmla baþbaþayým, yanýmda olmadýn ki ya sen baþka yerdesin yada yüreðin!
Ali BEKTAÞ / 23 Haziran 2012/ Amsterdam

Sosyal Medyada Paylaşın: