firsatini kaçirmisti küçuk çocuk..
bu ilk kayip esya dramiydi onun..
öylesine bakakalmisti basta..
kosamadi minik adimlari..
gözlerine güvendi kalbi,
gözleri gören kalbine;
bakinca görür,
görmese hissederdi hani..
güven duygusu annelik yapiyordu;
öksüz kalmis umuduna..
ayriligin baba oldugu bedende,
sefkat aramak kaçinilmazdi zira..
aglayamamisti küçük çocuk..
kalbi sel kurbani bir sehir gibi,
havasiz kalmis cigerleri..
bogulmak ne demek;
yeni ögreniyordu çocuk..
"büyü-mek" diyordu;
"çocuk kalmak zor is; bir mucize gerek bana.."