Bu labirent gibi dünyanýn içinde Yolunu kaybetmiþ Ýki palyaçoyduk. Sen elinde Grileþmiþ halde bir manolya taþýyordun Ne onu çöpe atabiliyor Ne de eski beyaz haline getirebiliyordun. Gülücükler saçarken etrafýna Gözlerinde eski aþklarýn mezar taþlarý parlýyordu Yaþýyordun delicesine tutkularý Her adýmýn yaþam dolu Her adýmýn ölüm gibi soðuk Amaçsýz, boþ Dolaþýyordun sahnede.
Benimse elimde Bir manolyam bile yoktu Yaþnmýþ aþklarýn mezar taþlarý da yoktu Yaþamaktan korkuyordum delicesine Her adýmým ölümün ta kendisiydi. Dürüstçe takla atýyordum sahnede.
Gözlerimde olmayan kahkahalar atarak Kapattým perdeyi Sarýldýk birbirimize Yüzümüzde olmayan gülücüklerle Makyajýmýzý silmeye gittik Yeni bir dram oynanana kadar sahnede.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.