yoksa ondan mi bu sessizlik ve sessizliðim... ben gidiyorum onlara ne oluyor, ne bu telaþ ne bu hazirlik,
neden niçin niye aðlarlar baþimda sadece ölüyorum... düðünümde bile bu kadar ilgi görmemiþken neden bu kadar ilgi, tek tek dua ediþler neden...
çiðlik sesimi duydum… sessizlik... ve ardindan curcuna… buda neyin nesiydi, ellerim nerdesiniz üzerimdeki örtüyü aralayip baksam, boyumun ölçüsünü bile öðrenmiþ hayranlarim her zerremi biliyorlar artik,
iyi ki çocuðu yok diyorlar aman zaten bana çocuk diyorlar, eþim… ne yapiyor acaba aðlar mi susar mi yada tek kaldim diye gözü yar arar mi? tek deðilsin bedenden uzak ama temiz bir ruha sahipsin hala, duydu mu beni acaba, babam aðlamaz ama bilirim ki, yüreði dayanmaz gözleri hep kizariktir, annem… annem derim baþka bir þey söylemem ona, ablalarim kardeþlerim hangi doktorum iðnesinden gelenle sakinler acaba, akrabalarim onlara ne deyim, ama gerçek þu ki ben ölüyorum…
üþüyorum sevgili al artik yanina, buradaki sesler kafami tirmaliyor al beni artik birakma bu dünyaya,
baþucumda benden aðir bir taþ, üstümde tonlarca toprak, içinde benim için nöbet tutan onlarca böcek,
sela sesimi duydum, nede hoþ hayatimda bu kadar yakindan ilk defa duymuþum, of of nede aci okuyor camini hocasi, benim için mi gerçekten bu kilinan namaz, bu kadar kalabalik, herkes den allah razi olsun,
helal ettik sesleri her aðizdan farkli ses tonuyla, gidin artik birakin beni daraldim bu kutunun içinde, serbest birakin artik, kutu dedim dimi? benim… benim tabutum, o kadar sahiplenmiþim ki o benim diyecek kadar, gidiyorlar keþke demeseydim gidin diye, duymuyor musunuz beni durun, korkuyorum üþüyorum,
elerini birakmayacaðim diye söz vermiþtin nikâh masasinda, þimdi ne oldu neden gidiyorsun, tamam sende git gidin anladim kimse sevmiyor beni, iyi ki almiþ allahim canimi, erken oldu diyorlar ama hayir erken deðil, baþimdan erkek giden sizsiniz, öldüðümü kabullenen sizsiniz,
boþ ver be yârim zaten sevmiyordun beni iþte sana firsat hayat gönlünce olacak bundan sonra…
insanlar ne kadar cimri sadece bir beze sarmiþlar beni, ama çok güzel oldum gelinlik gibi bembeyaz sade, ama yine korkuyorum, korkum hesap vermekten, ben bu güne kadar eþime bile deðil, sadece babama verdim hesabimi, ne derim onlara, annemin bile dediðini yapmadim diye kizardi bana, þimdi onlar ne yapar bana, tamam… daha fazla yazmayacaðim aðlamayin yeter… evdekiler birakin eþyalarimi giderken toplayamadim ama giderken bir hirka bile almadim yanima biraz vicdanli olun bana…
ve üþüyorum ve ben gerçekten ölüyorum .....
...esra karakuþ... Sosyal Medyada Paylaşın:
Esra karakuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.