BİR AŞIĞIN HÜZNÜ ÜZERİNE

Sadece ahmaklarý deðil beni de ýslatan yaðmurun altýnda,
Sahile vurdum bu gece.
Düþünmek ve yemek için kendi kendimi.

Sana gelmedi bu gün oysa her zaman sana çýkan yollarým.
Dargýn, küskün deðildim de buruktu içim.
Bilmiyorum kaç kez gitti elim de; ne aradým ne mesaj attým.
Yaný baþýmda yalnýzlýðým, alýp baþýmýzý susuverdik dalgalara karþý.
Seyrettik ýþýklarýný demir atmýþ gemilerin.
Ve aslýnda bilsen ben ne çok konuþtum susarak…

Hani çocuk gibi aðlamak istersin ya bazen sebepsiz.
Ýþte þimdi içimden öyle geliyor ki aðlayayým boðularak hýçkýrýklara.
Yaðmur yüzüme karýþsýn, göz yaþlarým yaðmura.
Peki sebepsiz mi?
Bilmem ki aklým, satýrlarým, kalemim, kaðýdým…
Varsa cesaretiniz sorun bir yüreðime…
Varsa vaktiniz bir söyleyip bin ah iþitmeye…

Ufuk çizgisi görünmüyor kýþý karþýlayan gecenin
ve biliyor musun üstelik
yüzünü de hayal edemiyorum bu gece.
Sanki seni sevmeye yetmeyeceðini düþündüðüm ömür þu anlarda tükeniyor.
Sebepsiz sensiz geçirdiðim her saniyeye acýyorum ve biraz da sancýyorum.
Migrenim tuttu tutacak…

Elime aldýðým taþý var gücümle savuruveriyorum hiç düþünmeden,
karanlýk derinliklerine denizin.
Uzaklardan sadece boðuk sesi geliyor rüzgara karýþýk.
Öfkemde o taþla oracýða gömülsün istiyorum.

Bankýn önünde,
sýrtým sanki istemediðim her þeye sýrt çevirmiþ,
kaç saat dikilip kaldým bilmiyorum.
Kollarýmý iki yana açýp
yaðmurun,
karanlýðýn,
dalga seslerinin,
rüzgarýn
ve bu geceye dair tüm diðer þeylerin
söküp atmasýný umut ettim içimdeki hýrçýnlýðý,
burukluðu,
öfkeyi
ya da adý her neyse iþte…

Gecenin sonunda her nerde olursan ol aklýmýn içinde sen vardýn.
Sýrýlsýklamdým
Yaðmurdan mýdýr?
Yoksa sevdadan mý..?

Sosyal Medyada Paylaşın: