Bahar gelince hep yeþiller giyer,
Cennet urbasýný buluyor Sorhun,
Yaylasý ovasý dünyaya deðer,
Sinemde hep ateþ kalýyor Sorhun.
Aþýna suyuna doyamadým ki,
Yýllar geçti ayrý sayamadým ki,
Sevgine baþka þey koyamadým ki,
Deruniden gönlü çalýyor Sorhun.
Daðlarýn coþkundur, baðlarým güzel,
Sende yaþadýðým çaðlarým güzel,
Ruhumda kurduðum baðlarým güzel,
Görene aþkýný salýyor Sorhun.
Tek tek gezdim araziyi dolaþtým,
Sevgi hazinene kalpten ulaþtým,
Aþkýnla taþtým, hasrete bulaþtým,
Her yerin aklýma geliyor Sorhun.
Tarihten özge bir meþalen vardýr,
Geçmiþ geleceðe ne güzel yardýr,
Uygarlýk yürekte çekilen zardýr,
Bir destansý þiir oluyor Sorhun.
Cami’sinde ezanlarý okunur,
Yüreklere ihlas gerçek dokunur,
Ta ezelden kaplamýþ Muhammed nur,
Her dem maneviyat soluyor Sorhun.
Sorhun beni özler misin; ne dersin?
Sana gelenler hep murada ersin,
Ýyiliði Mevla’m her zaman versin,
Cemal kederinden ölüyor Sorhun.
Cemalettin GÜRPINAR
Þiirimi güzel sesiyle yorumlayan çok deðerli þaire kardeþim Hayrunnisa Þenel (siyahgecem)’e yürekten teþekürler ederim selamlar, saygýlar sunarým...