Şafağın Alaca Karanlığına İnat

Ruhum sitemi düðümledi dilime
Sustu yangýna maðrur cümle içinde
Asaletim bir kýzýlcýk þerbete izin vermeden
Duygularýmý yükledi gönlüme ...

Sustum..
Suskunluðum sessizliðin sesi oldu.
Geçmiþ günü beyhude yaþarken,
bir gelmemiþ an için de feryadým ile doldu taþtý.

Ýþte bu yüzden
Size sunuyorum
Gençlik hayallerimi
Unutulan dileklerimi
Kavgamýn her andaki sevincini
Suskumla kazanýlacak adalet günümü.

Deli yüreðim yorgun
Sanýrým artýk durgun...

Hani hep bir umut vardýr ya
Sabahýn ilk ýþýklarý gibi.
Yazýyorum iþte artýk hatýralarýmý
Duygularýmdan yüreðime,dilime AKARKEN
Ufukta sararan þafak üstüme SÖKERKEN

Neden ama? Bu acýmasýz bilmece.
Üzüyor beni bu yol ayrýmlarý
Coþkuyla dilemek isterdim dileðimi.
Günün o ilk sýcaklýðýnda
Yeniden uyanmak yapraklarýn arasýndan
Bir tomurcuk misali
Yaðmur damlasýnýn bir þiir dansýyla...

Þaire gönlümde ’Bendim’ dedirtmemek adýna
bende ki eski zaman kuðusuna...
Maðrur ama mutlu kanat çýrparken
Daralan dünyasýna kafa tutarken...
’Neyleyim baðlanmýþým yere kanadýmdan
Ama boþuna olmasýn bu çýrpýnmalar!’

Düþleyen;
Düþünceler donsa da usumda inatla...
Coþkuyla gülümser ruhum rahatça;
’Selam alacakaranlýðý batan günüm
þimdi hala güvenebilirsin bana !’

Sosyal Medyada Paylaşın: