Ruhsuzluk bu, Her aný sarhoþ gibi, Durup dinlenmeden Bakýpta göremeden Uzun bir sessizlikle ruhsuzluk bu
Aldýðýn nefeste, Eskiyen vücut kafesinde Her aný boþ geçen, Nereye böyle
Bir durursun, Ben buradan geldim dersin, Fakat arkaný dönüp, Manzaraya bakýnca ’ Salla’ dersin Ruhsuzluk bu
Fakat, Yanarken ruhsuzlaþamayacaksýn, Ruhsuzluk bu Þimdi boþ oturuyorken, Bugün ne yaptým demeden Sessizce usul usul Her nefeste sönüyorken Bir baksana kendine Ruhsuzluk mu bu Bebektin çoçuk oldun Sonra koça insan oldun Sonra öldün toprak oldun
Sorarým ne yapýyorsun þimdi? Fýsýltýyla ruhsuzluk bu
Not: Benim yaptýðým ruhsuzluk, bir ruhsuzun ruhu olanlara çaðrýsýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
vatan_25065 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.