Bazen öyle bir susardýn ki hiç konuþmazdýn
Kulaklarýn sagýr, gözlerin görmez olurdu
ruhun çýkmýþ,karþýmdaki sen degil gibiydin
Ölüm sessizligine bürünürdü bedenin
Varlýgýmla alay edercesine bakardýn gözlerime
Soruyorum kendi kendime
Bunlara sebep benmiyim diye
Vicdanýmý yargýlýyorum acýmasýzca
Keþke diyorum keþke
Lal olsaydý dilimde hiç konuþmasaydým
Kýrýlsaydý elim sana dokunmasaydým
Mil çekselerdi gözümlerime de bakmasaydým
Kalbime kör bir kurþun sýksaydýmda
Sevmeseydi seni akmasaydý sana
Bütün bu olanlarýn suçlusu benmiyim ?
Belkide deðilimdir kimbilir
Kalbim sevmiþse seni
Gözlerim gözlerine bakmýþsa
Ellerim sana dokunmuþsa
Belkide bunlarýn suçlusu onlardýr
Gecelerim sessizlik abidesi
Rüyalarým evet rüyalarým
Ýþte onlarda bu çarkýn bir parçasý
Kýsýr bir döngünün içerisinde
Var olmakla yok olmak arasýndayým
Hayatýn ta kendisi yaþadýklarým
Acýlarý yüreðime gömdüm çaresiz
Bazen ölmek isterim ölemem
Neden diye soracaksýn biliyorum
Söz vermiþtim sana hatýrladýn mý ?
Sensiz ölmeyecegim diye, bu yüzden
Dönersin diye bekliyorum senelerdir
Belki bir umut benimkisi
Þunu unutma sevdiðim
Bütün umutlarým bitene kadar
Aldýðým bu nefes bedenden çýkana kadar
Güneþ batýdan doðup doðudan batana kadar
Yeryüzünde tek canlý kalmayana kadar
Kýyamet kopup israfil suru üfleyene kadar
Seni bekleyeceðim sevdiðim...
TUNCAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.