Hayat Treni

Keçiyi yardan uçuran bir tutam ot misali
Geçici hazlar uðruna yaþanýr hayat
Müebbete mahkum olmuþtur insan
Ölmeden çýkýþ yoktur bu koðuþtan

Bildiðini okuyor, seni dinlemiyor
Kimilerinin üstünü, kimilerinin altýný çiziyor
Elindeki kara kaplý deftere
Durmadan bir þeyler karalýyor

Bir meçhule duyulan özlemle
Sývanýr kollar, baðlanýr pabuçlar
Ölüm bir anlýk olsa da
Ölüm duygusu bir ömür yakandadýr

Bir yandan dolar, bir yandan boþalýr
Hayat treni bazen kaçak yolcu da alýr
Yarý yolda býrakýr, menzile asla varmaz
Kimi kimsesi olan da kimsesizdir aslýnda

Bir gaflet uykusu çöker üstüne, çaresizlikten
Elde bir þey olmazsa kafa da basmaz zaten
Bir ahmaklýk sarmalar dört bir yandan
Kaldýrýmlar mezar taþýdýr þehrin geceleri

Ahmet TUNCER


Sosyal Medyada Paylaşın: