bir yaprak daha koparttým duvardaki takvimden
elimi her uzatýþýmda kopartmak için yapraðý
tamu çukurlarý geliyordu gözlerimin önüne
gün geçiyor, ömür bitiyor, her eksilen bir yaprak
mezarýmdan bir avuç toprak kazýyordu oysaki
okuyorum takvim yapraðýný yorgun ve bitkin gözlerimle
okudukça içimi sýzlatýyor anlam dolu ayetler,hadisler
korkutuyor kararmýþ günah dolu kalbimi
sonra avuçlarýmýn arasýna yarým uslu baþýmý alýp
uzun uzun dalýyorum günah keçilerimle…
týrmalýyor içimi, beynimi kurutuyor içimdeki evhamým
ve aniden irkiliyorum, bir ýþýk beliriyor pencerelerime
seher vakti son dilimi ve son dakikalarýnda
gök kubbe aydýnlanýp nur saçýyor mahyalar
bilallerin yanýk sesleri dilkeþhâveran makamýyla
yankýlanmaya baþlýyor gök kubbede aniden
yeni bir umut doðar zifrin ardýndan kararmýþ gönüllere
hayata yeniden gülümsersin parlayan güneþin aydýnlýðýnda
buz gibi akan pýnarlarýn saf suyuyla abdest alýr
yönelirsin ölüyü dirilten yüce mevlanýn huzuruna
kapanýr gece açýlan kabir kapýlarý
bir telaþe baþlar bitmeyen arzularýn hengamesinde
umutla, hevesle, azimle, bir günü daha tamamlarsýn
yeniden yönelirsin, bir ömür yapraðý
koparmak için takvime.
Nuh Comba