Gölgeler

Daðlarýn yamaçlarýnda açan ,
yaban çiçekleri gibiydik
biçare, sen çoçuk,ben çocuk
yaðmurlar yaðýyordu yüreðimize,masalsý

Bir zamansýz dað rüzgarýnda savrulduk
yalnýz köklerimiz kaldý
artýk esme rüzgar esme,bu benim kaderim

Avare akþamlarýn iki nöbetcisiydik
yolcu muyduk?bu þehrin iki insaný mýydýk,
yoksa bir yabancý mý?
unuttuk hangi þehirden geldiðimizi
daðýl bulutlar daðýl,susma sevdiðim, bu benim kaderim

Rüzgarlarýn savurduðu bulutlar gibiydik
nereye gideceðini bilmeyen
nereye yaðmur gibi ineceðini bilmeyen
baþka diyarlarda güne merhaba diyecektik
zaman ve mekan ötesinden
iki Okyanus yakasýndan seslenecektik,
ama üzülme sevdiðim, bu kaderim

sonra hüzünlere gark olduk
birþey söyleyemedik
bulutlar kapladý gökyüzünü
birde gölgeler
birazdan inecek yaðmur
umudunu kesme sevdiðim kader iþte

Sosyal Medyada Paylaşın: