Yaþýn Oniki. Adýn Sevda idi... Sapsarý saçlarýný, Kan oturmuþ, Çimen yeþili gözlerini hiç Unutmadým.
Dilimi anlamadýðýný biliyordum.
Sana gözlerim, yüreðim tercüman ediyordu. En azýndan öyle hissediyordum.
Sessizliðine sýðýnýyordun, aðlýyordun ürkektin ilk zaman. Dalgýnlýðýnda Çaresizliklerine Çare arayan, küçücük yüreðinde dert barýndýran, Koynumda evladým gibi uyuyan...
Þimdi çatkapý çýkýp gelsen, Saçlarýný tüm þefkatimle yine tarardým. Yaþýyorsan, ah bir gelsen...? Seni çok özledim Bosnalý Kýzým.
Hayal kurmak kendine tek armaðanýdýr Annesi olmayanýn... Babasý ölenin, hayalleride yetim kalýr. Hayat ile kargaþasý geçmez hayli Zaman. Hiç umuda asýlý kalmayan Düþlerine tutuna tutuna uyur...
Kevser Baysal // Yüreði Sürgün
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kevser BAYSAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.