SEN GİBİ...
Aþkýn ne zifiri karanlýk olduðunu.
Erimesin diye, acýyýp ta bir muma üflediðimde anladým.
Ateþi bulup tekrar yakmak istediðimde ise,
Güneþ çoktan penceremden içeri girmiþti, bile
Çok mu geçti? Ben mi geç kalmýstým.
Þimdi ne zaman karanlýða düþsem
Sen gelirsin aklýma, mum gibi…
Bana göre de mutluluðun rengi mavi gibiydi.
“mutluluk” benim için ne acý bir kelime
Yaþamayýp da yitirdiðim duygu.
Sen mutluluða pembe baktýðýnda anladým
Þimdi ne zaman baþýmý kaldýrýp semaya baksam,
Sen gelirsin aklýma, mavi gibi
Neden bilmiyorum ama; kutsaldý mabedimdeki yerin
Allah ýn bir lutfu gibiydin bana
Farz kýlýnmýþtýk ikimizde birbirimize
Ve vacipti sevmelerimiz
Þimdi nerde bir nimet görsem
Sen gelirsin aklýma, ekmek gibi
Sevmeyi beceremedik deðil mi?
Sen Leyla ben mecnun olamadýk.
Karýþamadý bu aþk tarihe,
Kalmadýk akýllarda, sayfalara sýðamadýk,
Ýz býrakamadýk yufka yüreklere.
Þimdi ne zaman bir takvim görsem
Sen gelirsin aklýma, dün gibi
Yaþamak, sadece bir nefes mi?
Bu kadar canlý cümle canan ve bitki
Hayat dilimizin ucundaki bayram þarkýsý
Söyler durur insanoðlu þimdi
Kim düþünür, piroðlunun bedbah halini.
Þimdi nerde bir diri görsem
Sen gelirsin aklýma, ölüm gibi.
kadir PÝROL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.