Hayatý yaþayayým dersin çalýmlarý atarsýn,
Hiç beklemeden çamur hayata batarsýn,
Akþam yatýp sabah deðiþmeden kalkarsýn,
Hiç düþündün mü bunlarý niye yaparsýn..
Yaratan yaratmýþ insanlýðý övgü ile
Akýl denen bir nimeti vermiþ sevgiyle,
Kullanmadýðýn akýl niye gezer seninle,
Düþün bir zaman sonra ne gider seninle..
Nefsin çizer bir yol amansýz ona koþarsýn,
Neden görevlerini unutup hiçe sayarsýn,
Kendin söyleyip ama kendin yapmazsýn,
Yaþýyorsun ama söyle nasýl bir hayattasýn..
Dünya verirsin her malýn bir vergisini,
Bu vergiyi verirsin dünyadadýr getirisi,
Ahret günü nasýl verirsin canýn vergisini,
Tahsili ameldir bulamazsýn bundan gayrisini..
Dünya da atarsýn yaþam adýna hep çalýmý,
Baki mi kalýrsýn korkutur teneþir adamý,
Baþýna gelip sadece imam verir talkýmý,
Bunda sonrasýnda zor atarsýn artýk çalýmý..
Bir gün elbet her nefis ölümü tadacaktýr,
Dünyada yaþamlar elbet son bulacaktýr.
Hiçbir kimse baki olarak kalmayacaktýr.
Asýl mekân ahrette mizan terazisi kurulacaktýr.
Dünyada yaptýðýn bir, bir dizilir önüne,
Bütün yaptýklarýn sýralanýr birden gözüne,
Çalým atamazsýn dönmüþsün asýl olan özüne,
Bir þey deðiþtiremezsin konulur mizan terazisine..
Ahlar vahlar yapsan orda faydamý verir,
Ýtibar istesen orda onur rütbemi verilir,
Orda sadece Allah kulu diye isimlendirilir,
Kurtuluþ ancak dünyadaki güzel amelledir..
Ey! Ýnsanoðlu dünyadan göçmeden düþünelim,
Kendimize çeki düzen verip düstur edinelim,
Yaratanýn izinde kulluðumuza yerine getirelim,
Kurtuluþumuz için Yaratana dua ve zikir edelim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.