Öldüm ben dün öğlen

Oturuyorum zifiri karanlýðýmda,
Keþke diyorum ’O’yanýmda olsa.
Göremiyorum önümü yapa yanlýzým,
Anne nerdesin var sana ihtiyaçým.

Bir günlük sevmedim ben seni,
Kalbimde yerin büyük biliyorsun dimi.
Özletme bana kendini,
Sana olan aþkým yanýyor alev gibi.

O alevi köz etme,
Sana bana kötü söz söyletme.
Ne olur ne olur sende gitme,
Sensizliðe boyun eðdirme.

Sen bu mýsralarý okurken,
Öldüm ben dün öðlen.
Mezarýma girmeden,
Gitmeden ! Seviyorum demeden.

Eðer mezarýma gelirsen,
Gülümü koparma.
Belki baþkasý koparýr,
Senin gibi sevdiðinden.

Aðlattýn anne’mi baba mý,
Helal etmiyorum sana hakký mý.
Gözlerin yollarda kaldý mý ?
Gelmiyeceðim !
Beklemekten býkmadýn mý ?

Ne vardi ki sevgime karþýlýk versen,
Kalbimi aðlatmadan gelsen.
Aþkýmýzýn meyvesini görüpte,
Anlýndan öpsem.

Artýk benim için hayal bunlar
Belki beni sana unutturdular.
Ama kimse silemez aþkýmýzý,
Kimse bitiremez bitmeyen þarkýmýzý.


Mücahit yýLmaz
@20.06.12
Sosyal Medyada Paylaşın: