ben seni kalbime sultan sanýp coþkun bir sel olup akýp gelmiþtim. maziyi bir kuru dal gibi kýrýp sýðýndýðým son liman diye bilmiþtim.
bahtýma yýldýz edip ben seni bendimi aþýp yýktým tüm engelleri koparýp ayaðýma dolanan zincirleri mutluluk rüzgarlarýna açtým yelkeni
binbir ümitle geldim gönül kapýna düþürdün baðrýma gam ile tasa þimdi nedamet duygusu sarsada fayda etmez þüphe ektin bir kez bu cana
anladým hercai gönlünde yok sadakat meylin yok aþk’a aþk senden çok uzak müptelasýn rüzgara savrul git git yaprak yaprak nihayet bulsun gönlümde kurduðun bu hain tuzak.
26.06.2012/izmir ferhan erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
maskelimelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.