ORTADOĞU

ay ýþýrken palmiyeler arasýndan
hurma yapraklarýndan yansýrken güneþ
hiç kimsem yok
biliyorum

bu uzun
upuzun mevsimlerde
sonsuz bir heyecanla
yeniden yeniden yarattýðým kendimi
bir gün bir sabah bir anda
unutacaðým diye

unutacaðým diye . . . Halkým !

korkuyorum



haydi uzat ellerini
ellerini uzat tut beni
yoksa nasýl yýkayabilirim sensiz
aydýnlýk bir suda yüzümü
nasýl büyütebilirim böyle yalnýzken

böyle yapayalnýzken . . . Halkým !

acýyla deðilde

umutla

yüreðimi




Kubilay Erkul





Kalbimin üzerindeki uður böceði için
Kalbim’den teþekkürlerimle . . .






Sosyal Medyada Paylaşın: