ADIM ADIM SEN

Herþey seni görmemle baþladý,
Seni tanýma isteði büsbütün beynimde yer eden en güçlü meþkal oldu.
Sana adým adým yaklaþmak,
Gizli gizli içimdekini büyütmek,
Ama hep varlýðýný bilmek,
Beni bu yolda hep sana doðru ilerletti...
Bazen seninle konuþurcasýna resminle konuþtum saatlerce,
Gözlerin beni benden alan en güçlü fýrtýnalarý estirdi içimde,
Sensizlik bana sunduðun kalkandý bu yolda...

Durup durup düþünüþlerimi bilmezsin sen,
Sen daha benim varlýðýmý bilmeden yaktýn içimi,
Hani olurda gizli gizli sana yaklaþtýðýmý sezersin diye,
Dokunmadým aslýnda kendi varlýðýma ,
Benim bildiðim senin bilmediðin o güce sýðýndým...
Zamanla sana yaklaþtým,
Seninle ilk konuþtuðum gün,
Kelimeleri nasýl seçeceðimi bilemedim,
Heycandan saçmaladým kimi zaman,
Ama o senin ilk beni tanýdýðýn gündü,
Benim deðil....
Ben seni ilk önce uzaktan tanýdým,
Yakýnýna geldiðimde hiç tanýmamýþ gibi sýðýndým aslýnda kýyýlarýna,
Sen nerden bileceksinki,
Benim yokluðunla bir yýlý aþkýn bir yaþanýlmýþlýðým olduðunu....
Sosyal Medyada Paylaşın: