ÇOCUKLUĞUMUN ŞEHRİ - 3

-Paslanmýþ Þiirler-

Çocukluðumun þehrinde...
Bahçelerin, baðlarýn ayrý bir güzelliði vardý.
Sular þýrýl þýrýl akardý her taraftan.
Þimdi olduðu gibi binalar yoktu.
Sadece baðlarý, bostanlarý bekleyen insanlarýn,
Sýðabildiði, dinlendiði,
KOLUK denilen evcikleri vardý.
Kuþ sesleriyle insan sesleri,
Karýþýrdý birbirine.
Piknik yapýlýrdý oralarda.
Mor üzümlerin yanýnda,
Tuzlu balýk piþirirlerdi.
Oralarda neþe vardý,
Mani vardý,
Türkü vardý,
Huzur vardý,
Sevgi vardý.

Çocukluðumun þehrinde...
Ýnci kefali balýðýnýn, tandýr ekmeðininin kokusu,
Taa yedi mahalleden alýnýrdý.
Tandýrlar yanardý gün boyu.
Toprak çömleklerde yemekler kaynardý.
Yemeklerin tadý bir baþkaydý.
KELEDOÞ, HELÝSE, SENGESER o zamanlar baþtacýydý.
Ýçilen çayýn sayýsý bilinmezdi,
Semaver kaynadýkça içilirdi çaylar.
Ne üzüntü vardý, ne huzursuzluk,
Ne hinlik düþünülürdü, ne kötülük.
Yoktu ayrý gayrý,
Aðayla çoban, fakirle zengin ayný yeri paylaþýrlardý.

Çocukluðumun þehrinde...
Herkes sevgi doluydu, herkes saygýlýydý,
KAVGASIZ, HÝLESÝZ, YALANSIZ BÝR DÜNYA VARDI.

Selahattin KOÞAR

Sosyal Medyada Paylaşın: